ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Αναφορές του 4000 π.Χ. αποδεικνύουν την ύπαρξη μαχών με ξίφη από τους Αιγυπτίους. Στη συνέχεια, το 2700-2200 π.Χ. γραπτά στοιχεία από την Κίνα μιλούν για ξιφασκία. Επίσης το 1200 π.Χ. έχουμε παραστάσεις με οπλομάχους να αγωνίζονται εν όψει διαιτητή και κριτών. Στην Αίγυπτο, αλλά και στην Ελλάδα υπήρχε η στρατιωτική τάξη η οποία εκπαιδευόταν στα όπλα, δηλαδή στα ξίφη τα οποία ήταν δίκοπα ξίφη της εποχής. Ας θυμηθούμε τα ξίφη που περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια όπου είναι μακριά και μυτερά.
Και στους Ρωμαϊκούς Χρόνους βλέπουμε τους αιχμαλώτους των πολέμων να πολεμούν για την ελευθερία και τη ζωή τους στις αρένες των αυτοκρατόρων. Κατά τον Μεσαίωνα δημιουργήθηκαν σιδερένιες στολές για την προστασία του σώματος διότι τα ξίφη επεξεργάστηκαν και έγιναν μεγαλύτερα και περισσότερο αιχμηρά. Επιπλέον έχουμε πληροφορίες ότι εκείνη την περίοδο ιδρύονται οι πρώτες σχολές ξιφασκίας και το άθλημα γίνεται πολύ γρήγορα γνωστό σε όλη την Ευρώπη.
Στη συνέχεια αυτού δημιουργούνται για πρώτη φορά κανονισμοί το 1474 μ.Χ. στην Ισπανία. Το 1530 μ.Χ. καταγράφονται βασικά τεχνικά στοιχεία που αφορούν τις θέσεις και τις αποκρούσεις. Επιπλέον, στο Παρίσι το 1567 μ.Χ. ιδρύεται ακαδημία όπλων και τον 17ο αιώνα, στη Γαλλία, έχουμε την εμφάνιση ενός όπλου ελαφρύτερου και πιο εύχρηστου για άσκηση, το σημερινό fleuret. Η μάσκα, δηλαδή η κάλυψη του προσώπου, έρχεται το 1780 μ.Χ.. Μέχρι τότε δεν χρησιμοποιούταν διότι θεωρείτο προσβλητικό και θηλυπρεπές για τους αγωνιστές.
Ολοκληρωμένες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για τα μυστικά του αθλήματος έχουμε το 1815 μ.Χ., αρκετά σημαντικό γεγονός. Την ίδια χρονική περίοδο έχουμε τη δημιουργία σχολών με αρκετές διαφορές από τους Γάλλους, τους Ιταλούς και τους Ούγγρους. Οι χώρες αυτές καλλιέργησαν την ξιφασκία σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα και μέχρι και σήμερα θεωρούνται οι μεγαλύτερες δυνάμεις παγκοσμίως. Στη συνέχεια, έχουμε τους Γερμανούς και τους Σοβιετικούς, οι οποίοι αφομοιώνοντας αρκετά στοιχεία από τις παραπάνω σχολές, δημιούργησαν τις δικές τους εκμεταλλευόμενοι τα σωματικά τους προσόντα, ακόμα και την ιδιοσυγκρασία τους.
Στην χώρα μας, αναφέρεται ότι πρώτος δάσκαλος υπήρξε ο Μίλλερ, ο οποίος δίδασκε στη ΣΣΕ. Ένας μαθητής του, ο Πύργος , το 1872 εξέδωσε το βιβλίο Οπλομαχητική. Ξιφασκία και Σπαθασκία βασισμένος από τη Γαλλική σχολή. Περίπου την ίδια εποχή ο Ηλιόπουλος ιδρύει ιδιωτική σχολή και διδάσκει την Ιταλική σχολή. Το 1888 ιδρύεται το σωματείο Όμιλος Φιλόπλων, ενώ 8 χρόνια αργότερα το 1896 αναδεικνύεται ολυμπιονίκης ο Γεωργιάδης. Το 1914 ιδρύεται η Διεθνής Ομοσπονδία Ξιφασκίας και το 1934 η ξιφασκία γίνεται επίσημο μάθημα στο Πανεπιστήμιο. Η ίδρυση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ξιφασκίας έγινε το 1972. Το άθλημα τη ξιφασκίας στη Ελλάδα καλλιεργείται από τα σωματεία που ανήκουν στην Ε.Ο.Ξ., τα Σώματα Ασφαλείας και διδάσκεται στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών και Θεσσαλονίκης.